Kidsemotion: Ben jij ook op zoek?

Kidsemotion: Ben jij ook op zoek?: Op LinkedIn staat een mooi groepje, hoogopgeleide thuisblijfmoeders. Ik deelde mijn verhaal.... Mijn kinderen waren 1 en 3 jaar oud en ...

Ben jij ook op zoek?

Op LinkedIn staat een mooi groepje, hoogopgeleide thuisblijfmoeders. Ik deelde mijn verhaal....

Mijn kinderen waren 1 en 3 jaar oud en ik besloot fulltime voor de kinderen te gaan zorgen. Wat een mooie tijd! Hier is de basis gelegd voor wat ik nu doe en onderneem. Inmiddels zijn mijn jongens 8 en 10 jaar oud, zitten ze beiden op hoogbegaafden onderwijs en gaat het gelukkig goed met ze. Dat kost nog wel heel wat energie. Hoogbegaafd zijn gaat niet vanzelf. Hoe het bij mij zelf precies zit, ik heb geen idee. Wel weet ik dat toen ik 4 jaar geleden echt ging doen wat me enorm inspireerde en voldoening gaf, er enorme talenten in mij naar boven kwamen. Terwijl ik voor mijn gezin zorgde deed ik drie opleidingen tegelijkertijd. Ik vond het heerlijk! Na het voltooien ervan ben ik op 1 juni 2013 gestart met mijn eigen onderneming Kidsemotion. Meteen liep het als een trein en dat is nog steeds zo. Mijn kracht zit in het écht luisteren en van daaruit verbinding leggen. Verbinding met de cliënt en zijn of haar omgeving. Empatisch luisteren. Naar mijn idee ontbreekt dat er volop aan in onderwijs en hulpverleningsland. Het is de enige manier om te verklaren waarom mensen uit het hele land de weg naar mijn praktijk weten, terwijl de weg ervoor al enorm veel afslagen had gehad. Hele sessie die er niet toe deden. Zo zonde! Het gaat om de vraag achter de vraag en het verhaal achter het verhaal. Veel te veel wordt vastgehouden aan cognitie en methoden en protocollen. Uit angst. Angst voor wat? Ik ben heel benieuwd naar je reactie.

Hartegroet, Marina Mol-den Boer
 www.kidsemotion.nl

Column verschenen in het herfstmagazine 2015 van Gifted@248media (magazine rondom hoogbegaafdheid)

www.kidsemotion.nl

Via dit blog deel ik mijn ervaringen als moeder, coach en begeleider van talentvolle en gevoelige kinderen.

Eindelijk op zijn plek

‘Weet je nog mam? Dat ik op de vorige school die woordjes moest oefenen?
T i – i - m en b oo – oo – m. In dat boekje stond zelfs: p i k. De kip pikt. Zo stom! Ze hadden echt niet door dat het veel te makkelijk was voor mij. De uitleg duurde net zo lang, totdat ik er helemaal niets meer van snapte. Ik was heel lang bezig, voordat ik aan mijn werk begon. Ik wist niet eens wáár ik moest beginnen want ik was helemaal in de war! Hè, hè, op deze school begrijpen ze mij tenminste en de spelling wordt kort en duidelijk uitgelegd. Dit was mijn beste schooljaar ever.’ Ik luister en observeer. Als ouder hoor ik hoe Senna uitlegt dat het reguliere onderwijs èn de begeleiding voor hem niet werkt en in mijn werk als kindercoach inspireert hij me om mee te denken hoe het anders kan. Een waardevolle combinatie.

In gedachten ga ik terug naar anderhalf jaar geleden. Senna zat al een tijd niet lekker in zijn vel en hij ging niet graag meer naar school. Intussen werd verdieping en verrijking aangeboden en mocht hij eens in de week een middag naar de Plusklas. Ondanks alle inspanningen voelde Senna zich diep ongelukkig. Zijn twee jaar oudere broer was een jaar eerder overgestapt naar voltijds hoogbegaafdenonderwijs. Vooral het gevoel van gelijkgestemden, een leerkracht die blokkades en strubbelingen herkent en begrijpt en daarnaast de structurele, dagelijkse begeleiding heeft ertoe bijgedragen dat het gelukkig weer goed met hem gaat. We besloten om ook voor Senna de procedure naar passend onderwijs op te starten. De wirwar aan wet- en regelgeving, de gesprekken, observaties, onderzoeken, en vooral het afwachten is heel intensief. Achteraf gezien is het allemaal de moeite waard geweest. Ook Senna voelt zich gelukkig en goed op zijn nieuwe school. Mooie bijkomstigheid is dat hij op alle vakgebieden enorm vooruit is gegaan. Dat betekent niet, dat we als ouders rustig achterover kunnen leunen. ‘Altijd alert blijven’, roep ik meer dan eens.

Het blijft lastig waar je goed aan doet als er twijfel is over de vraag of het huidige onderwijs en de begeleiding past. Ik denk aan de getalenteerde jongen die in mijn praktijk komt. Hij zit in groep 7, heeft een klas overgeslagen en hij krijgt extra didactische mogelijkheden en uitdagingen. Een gemotiveerde, humoristische jongen met enorm veel potentie. Toch loopt het niet lekker. Hij voelt zich anders en onbegrepen en vertaalt dat door brutaal en clownesk gedrag. Hij lijkt te willen zeggen: ‘Ik wil wel, maar het kan niet en het lukt niet.’ Tijdens coaching leert hij dat het goed is zoals hij is. Samen kijken we naar wat hij zoal tegenkomt. Mooi om te zien hoe goed hij het oppakt en groeit in zijn persoonlijke ontwikkeling. Tijdens een oefening bedacht hij spontaan dat hij een spreekbeurt over ‘zelfbeheersing’ ging houden. ‘De tips en adviezen kan ik opnemen in mijn spreekbeurt en zo heeft de hele klas er wat aan, kunnen ze goed gebruiken hoor!’ Inmiddels is voor hem het traject voor toelating tot voltijds hoogbegaafdenonderwijs gestart. Het is afwachten. Wat zou het fijn zijn als hij nog één basisschooljaar meekrijgt in een omgeving waar hij kan floreren, ontwerpen en creëren. Een plek die hij kan en mag delen met ‘peers’. Mijn droom is dat alle kinderen in aanmerking komen voor passend onderwijs. Het allermooiste zou zijn, dat dit onderwijs naar hen toekomt in plaats van andersom, zodat ze gewoon op hun eigen school kunnen blijven. Het zou veel rust en ruimte geven die vervolgens kan worden ingevuld met uitwerken van alle mooie, creatieve en inspirerende ideeën en adviezen van veel kinderen.